Ο «μπέμπης» της ελληνικής κολύμβησης μεγάλωσε έχοντας πλέον πατήσει τα 74 αλλά από τα χέρια του γιγαντώθηκε τόσο το συγκεκριμένο αγώνισμα όσο και το τμήμα του υγρού στίβου στον αγαπημένο του Ολυμπιακό.
Ο Δημήτρης Καρύδης είναι μακράν ο κορυφαίος άνθρωπος της ελληνικής κολύμβησης που έφτασε τόσο ψηλά τόσο ως κολυμβητής όσο και ως προπονητής αφήνοντας ανεξίτηλο το στίγμα του στο άθλημα.
Εχοντας ξεκινήσει το κολύμπι στον Ολυμπιακό το 1960, υπηρέτησε μια ζωή τον μεγάλο αυτό σύλλογο και μέσα από τα χέρια του ξεπήδησαν ορισμένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα. Με το πουλέν του να είναι φυσικά η Ελλη Ρουσσάκη.
Ο άνθρωπος που έσπασε έξι φορές το πανελλήνιο ρεκόρ στα 100 μέτρα ελεύθερο, ο πρώτος που κατέβηκε το ένα λεπτό και το άφησε στο 56.09 στους Βαλκανικούς της Σόφιας το 1972 όταν και το κατέρριψε για 6η φορά στην καριέρα του (κανείς άλλος αθλητής δεν το έχει καταφέρει τόσες φορές).
Αλλα εννέα πανελλήνια ρεκόρ είχε σημειώσει στην αγαπημένη του πεταλούδα (100 μέτρα) ενώ συνολικά σε όλα τα αγωνίσματα είχε πετύχει 25 πανελλήνια ρεκόρ μπαίνοντας άνετα στην κορυφαία δεκάδα των ρέκορντμαν όλων των εποχών και αυτά σε μια εποχή που οι συνθήκες ήταν σαφώς πιο δύσκολες και τα αγωνίσματα πολύ λιγότερα. Επίσης είχε 20 πανελλήνιες νίκες και πολλές διακρίσεις σε Βαλκανικούς Αγώνες και Ευρωπαϊκά Νέων (πρωταθλητής Ευρώπης).
Ξεκίνησε το κολύμπι το 1960 στον Ολυμπιακό, στον οποίο συμπλήρωσε μια ολόκληρη ζωή ως αθλητής και ως προπονητής. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αφού ο πατέρας του, ο Κώστας Καρύδης, ήταν διοικητικό στέλεχος στους Πειραιώτες από το 1956 έως το 1967 από τη θέση του γενικού γραμματέα. Ηταν το τρίτο παιδί της οικογένειας του Κώστα και της Ελένης, αφού είχαν προηγηθεί ο Αντώνης και ο Γιώργος.
Από το Ζάππειο και τον Λούτσιτς ως τον Γιαννιώτη και τον Γέμελο, μια διαδρομή γεμάτη επιμονή, αγάπη για το άθλημα και ερυθρόλευκη πίστη
Δύσκολες εποχές
«Οι συνθήκες τη δεκαετία του ’60 ήταν πολύ δύσκολες, αφού υπήρχε μόλις ένα κολυμβητήριο στο Ζάππειο που κολυμπούσαν όλοι οι σύλλογοι το καλοκαίρι. Τον χειμώνα δεν υπήρχε τίποτα! Από την περίοδο του 1962-1963 δημιουργήθηκε το κολυμβητήριο στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων στον Πειραιά, όπου εκεί οι αθλητές κολυμπούσαν και τον χειμώνα μόλις τρεις φορές την εβδομάδα» είχε πει πριν από λίγα χρόνια σε συνέντευξή του στο περιοδικό της ΚΟΕ.
Ο Δημήτρης Καρύδης κολύμπησε ελεύθερο και πεταλούδα και διακρίθηκε στα 100 μέτρα στα δύο αυτά στυλ. Σταμάτησε το 1973 σε ηλικία 22 ετών. Σταμάτησε νέος ως κολυμβητής και εξίσου νεαρός ξεκίνησε την προπονητική σε ηλικία 25 ετών. Ανέλαβε ως πρώτος προπονητής στον Ολυμπιακό μέχρι το 1990. Αργότερα συνέχισε την προπονητική στον Κολυμβητικό Ομιλο Ηρακλείου, στο Αιγάλεω, στον Αρίωνα Γλυφάδας, ξαναγύρισε στον Ολυμπιακό, στην Πετρούπολη, στον Πανιώνιο και στον Αθλητικό Ομιλο Πάφου στην Κύπρο. Σήμερα απολαμβάνει τη ζωή και παρακολουθεί εκ του μακρόθεν το κολύμπι. Εχει πέντε παιδιά και παραμένει πάντα πιστός στον Ολυμπιακό.
«Η παντοκρατορία του Ολυμπιακού οφείλεται στην τρέλα κάποιων ανθρώπων παλιότερα και στη σημερινή διοίκηση που θέλει το τμήμα αυτό πρωταθλητή και το στηρίζει με κάθε τρόπο. Παλιότερα είχαμε την τρέλα 10 ανθρώπων, τώρα το διοικητικό συμβούλιο συνεισφέρει τα μέγιστα για να είναι πρωταθλητής ο Ολυμπιακός» λέει χαρακτηριστικά.
Το 1972 συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου ενώ είχε λάβει μέρος και σε δύο Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα το 1966 στην Ουτρέχτη (27ος στα 100 μέτρα πεταλούδα) και το 1970 στη Βαρκελώνη. Τα Παγκόσμια Πρωταθλήματα άρχισαν το 1973 ένα χρόνο μετά την απόσυρσή του ως κολυμβητής, εξού και δεν είχε κάποια συμμετοχή.
Το 1965 στην Αθήνα ήταν αυτός που κατέβηκε για πρώτη φορά το λεπτό (58.8) στα 100 μέτρα ελεύθερο για να ακολουθήσει το 1977 στο Σαντάνσκι ο Κώστας Κοσκινάς (Ολυμπιακός) με το πρώτο πανελλήνιο ρεκόρ με ηλεκτρονική χρονομέτρηση (55.88) και 28 χρόνια μετά (6 Μαρτίου 2005) ο Αρης Γρηγοριάδης (Αρης Θεσσαλονίκης) στο ΟΑΚΑ να γίνει ο πρώτος έλληνας κολυμβητής που «σπάει» το φράγμα των 50’’ (49.51).
Οι εφημερίδες της εποχής έκαναν λόγο για το «παιδί θαύμα» της ελληνικής κολύμβησης, ενώ αργότερα τον είχαν χαρακτηρίσει ακόμα και ως τον «Γκάλη της πισίνας» για αυτά που πρόσφερε στο άθλημα.
Ο Νίκος Γέμελος, διάδοχος του Καρύδη στον Ολυμπιακό, μετρά πάνω από 25 πρωταθλήματα και δεκάδες διεθνείς αθλητές. Από βοηθός προπονητή το 1992, έγινε η ψυχή της κυριαρχίας του Ολυμπιακού στον υγρό στίβο και ο άνθρωπος πίσω από την πορεία του Σπύρου Γιαννιώτη
Το Ζάππειο
«Ο αδελφός του πατέρα μου είχε ένα εξοχικό στα Βριλήσσια και ανεβαίναμε με τη μητέρα μου εκεί τα καλοκαίρια να τους επισκεφτούμε. Και το λεωφορείο περνούσε απ’ το Παναθηναϊκό Στάδιο και το Ζάππειο. Κι εγώ μικρός έβλεπα εκεί μέσα φώτα και κόσμο και ζωή, και ρωτούσα τη μητέρα μου, κι εκείνη μου απαντούσε: «Εκεί μέσα κάνουνε κολύμπι». Ετσι ξεκίνησα» είχε αποκαλύψει σε συνέντευξή του στο andro.gr όπου είχε μιλήσει και για τον μεγάλο Κώστα Πρέκα που δεν τον πρωτοείδε να κάνει καταδύσεις στο Ζάππειο, αλλά σε άλλο μέρος.
«Τον έβλεπα στα βράχια της Πειραϊκής να κάνει βουτιές, κι ήμασταν και γείτονες, απέναντι ήταν τα σπίτια μας, στην Πηγάδα κοντά, Αριστοτέλους. Και πήδαγε κι αυτός και κάποιοι άλλοι από την εξέδρα της Τερψιχόρης. Αυτοί πηδάγανε πάνω κι από… σπίτια, δεν υπήρχαν μόνο βράχια από κάτω. Αλλά εμένα το άλλο νερό με είχε ξαφνικά εντυπωσιάσει, το ’58-’59. Και τότε δεν υπήρχε ούτε ενημέρωση ούτε τίποτα. Κάποια στιγμή, όμως, ίσως και λόγω του πατέρα μου που από τότε επέμενε στα ερασιτεχνικά τμήματα, στον στίβο και στο κολύμπι, και δεν ήθελε πολλά – πολλά με το ποδόσφαιρο, ο Ολυμπιακός αποφάσισε να κάνει ένα καινούργιο ξεκίνημα στο πόλο και στην κολύμβηση. Και φέρανε έναν γιουγκοσλάβο προπονητή, τον Μίλο Λούτσιτς. Στον οποίο παραχωρήσανε και το πόλο και το κολύμπι. Κι ήρθε ο Λούτσιτς, κι είδε όλους τους κολυμβητές πάνω από δεκατεσσάρων – δεκαπέντε χρόνων.
Και λέει «Κάνα μωρό; Κάνα μικρό παιδάκι, βρε παιδιά;». Και του λέει ο πατέρας μου: «Εγώ έχω τρία. Να σου φέρω τα δύο, ο άλλος είναι πολύ μικρός ακόμα»… «Πόσο είναι, δηλαδή»; «Εννιά». «Αυτόν θέλω!» γυρνάει και του λέει ο Λούτσιτς. «Φέρ’ τους και τους άλλους, αλλά εγώ σαν τον μικρό θέλω παιδιά». Αυτός με ξεχώρισε και με ανέδειξε».
Και πόλο και κολύμπι
Στα Πανελλήνια Πρωταθλήματα τότε κολυμπούσαν όλοι: πρώτα κολυμπούσαν, μετά παίζανε πόλο, μετά… ξανακολυμπούσαν. Αχταρμάς καταστάσεων και… συνθηκών.
Πάντως, έτσι ξεκινήσαμε κι εμείς: φεύγαμε από τον Πειραιά, μ’ ένα φορτηγάκι από τον Αγιο Κωνσταντίνο που έβαζε ο Ολυμπιακός να μας φέρει Αθήνα.
Και έτσι, ύστερα από κάνα δυο χρόνια, να ’σου και η Μπαξεβανέλη η Καιτούλα, κι ο Τέρης Κουτουμάνης, κι ο Νίκος Παπαδάκης. Και να και το ’64 η Κούλα Ηλιοπούλου, κι απ’ το ’65 και μετά η άλλη μεγάλη φουρνιά. Είχε έρθει και η Ντίνα Σπυροπούλου, κι άλλα παιδιά. Κι είχε και ο Παναθηναϊκός Λομβάρδου και Σωτηρίου, κι άρχισαν οι κόντρες οι μεγάλες, οι γνωστές» θυμόταν τότε στη συνέντευξη ο Δημήτρης Καρύδης.
Θεωρεί ότι αν δεν είχε πάει Αμερική θα είχε φτάσει πολύ ψηλά καθώς δεν θα είχε σταματήσει το κολύμπι σε τόσο νεαρή ηλικία. Εκεί όμως διαμόρφωσε τον χαρακτήρα του και γύρισε άλλος άνθρωπος για να αρχίσει τη δουλειά ως προπονητής.
«Το ’χα μεράκι και το προπονητηλίκι εγώ, από ένα σημείο και μετά. Ηταν κάτι μέσα μου. Επειδή ως αθλητής ήμουνα τεμπέλης, κάποια στιγμή κατάλαβα τι είχα χάσει. Πόσο περισσότερα θα μπορούσα να είχα κάνει. Κι αυτά που μου λέγανε στην Αμερική μετά, στα μαθήματα φυσικής αγωγής και προπονητικής, εγώ τα είχα βιώσει στα δεκαεπτά μου. Την αυθυποβολή, το visualization που λένε της κούρσας, εγώ τα έκανα αποβραδίς χωρίς να το ξέρω: καθόμουν κι ονειρευόμουν τον εαυτό μου να κολυμπάει – και να τους… σκίζω τους Παναθηναϊκούς» είχε πει στην ίδια συνέντευξη στο andro.gr.
Με 25 πανελλήνια ρεκόρ και συμμετοχή σε Ολυμπιακούς, ο Δημήτρης Καρύδης έγραψε ιστορία στην ελληνική κολύμβηση τόσο ως αθλητής όσο και ως δάσκαλος
Γέμελος, ο συνεχιστής
O διάδοχός του στον Ολυμπιακό είναι ο Νίκος Γέμελος, γεννημένος στις 19 Μαΐου 1968 στην Αγία Σοφία του Πειραιά, που άρχισε την κολυμβητική του καριέρα με τον Ολυμπιακό το 1972. Το 1987 σταμάτησε και το 1992 ανέλαβε ως βοηθός προπονητή στην ομάδα της καρδιάς του.
Αρχικά ανέλαβε τις ακαδημίες του Ολυμπιακού και με την πάροδο των χρόνων ανέλαβε την ομάδα των ανδρών αλλά και αυτή των γυναικών κερδίζοντας μεταξύ άλλων 25 πρωταθλήματα Ελλάδας Open τα τελευταία 27 χρόνια. Και φυσικά συνέδεσε το όνομά του με τον μεγάλο Σπύρο Γιαννιώτη τον οποίο ανέδειξε.
Συνολικά ο Νίκος Γέμελος είχε συμμετοχή στα 51 από τα 65 πρωταθλήματα του Ολυμπιακού ως κολυμβητής, βοηθός προπονητή και πρώτος προπονητής!
