Μόλις στο πρώτο τρίτο του 2025 η αλληλουχία των, εγχώριων και παγκόσμιων, γεγονότων είναι τέτοια που κάθε επόμενη πρόβλεψη για το αύριο μοιάζει τουλάχιστον παρακινδυνευμένη. Συγχρόνως όμως πιθανή κι εφικτή να επαληθευτεί, προς επιβεβαίωση του ερευνητή και φουτουριστή Βρετανού συγγραφέα Άρθουρ Κλαρκ που έλεγε ότι «αν ένας προφήτης μπορούσε να περιγράψει το μέλλον ακριβώς όπως επρόκειτο να συμβεί, οι προβλέψεις του θα ακούγονταν τόσο τραβηγμένες, τόσο παράλογες, που όλοι θα τον κορόιδευαν».
Στο πρόσφατο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών, που συνήλθε για 10η χρονιά, ένα ποσοστό συνέδρων, διαφόρων ηλικιών και κοινωνικών ή γεωγραφικών καταβολών, ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση ν’ απαντήσει σε μια σειρά από ερωτήματα για τον κόσμο του 2035. Πώς αυτός θα μοιάζει και θα συμπεριφέρεται, πολιτικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά, έχοντας μεγαλώσει άλλη μία δεκαετία.
Τι έδειξε η έρευνα για την επόμενη δεκαετία
Τα αποτελέσματα της έρευνας δεν ήταν ακριβώς ενθαρρυντικά. Αντιθέτως αποτύπωσαν μια γενική απαισιοδοξία και κατ’ επέκταση γέννησαν αμφιβολίες για το μέλλον που έρχεται. Ενδεικτικό του κυρίαρχου πεσιμισμού είναι πως πάνω από 4 στους 10 συμμετέχοντες της έρευνας (42.1%) πιστεύουν πως η σημερινή κατάσταση θα επιδεινωθεί. Μια συνθήκη, η οποία συνδυαστικά με τα 2/3 που φαντάζονται περαιτέρω διάβρωση των ανθρώπινων σχέσεων κι εν τέλει μεγαλύτερη αποξένωση, δημιουργεί ένα «δηλητηριώδες» μείγμα.
Επιμέρους δε, ελάχιστοι είναι όσοι προβλέπουν βελτίωση στην ποιότητα της δημοκρατίας και άμβλυνση των κοινωνικών ανισοτήτων. Ως αποτέλεσμα των παραπάνω δεν αποκλείεται από ένα ισχυρό 35% του συνόλου των ερωτηθέντων το σενάριο μιας γενικευμένης σύρραξης, έστω κι αν οι 3/5 προτιμούν να το αποκλείουν, προτιμώντας να το θεωρούν ακραίο ενδεχόμενο. Αρκετά λιγότεροι, αντιθέτως, είναι αυτοί που θεωρούν ισχυρή πιθανότητα την άνοδο απολυταρχικών καθεστώτων, τα οποία παραδοσιακά αφήνουν κατάλοιπα και γι’ αυτό το σχεδόν 60% πιστεύει ότι το κυρίαρχο μοντέλο διακυβέρνησης θα είναι η περιφερειακή, είτε ενισχύσει είτε χάσει τη δυναμική της η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Παράλληλα, η επίδραση της ανεξέλεκτης πολιτικής Τραμπ δείχνει να μεταβάλει την άποψη της κοινής γνώμης για τις ΗΠΑ, ανακηρύσσοντας την Κίνα ως την κραταιά υπερδύναμη του πλανήτη, μέσα σ’ έναν πάντως πολυπολικό κόσμο με διάφορα κέντρα αποφάσεων. Στα οποία όμως δεν θ’ ανήκει ένας δυνητικά αποδυναμωμένος ΟΗΕ, όπως υπολογίζεται πως θα είναι στο τέλος της επόμενης δεκαετίας.
Προφανέστατα η τεχνολογία, με «πολιορκητικό κριό» την τεχνητή νοημοσύνη, θα φέρει αναπόφευκτες ανακατατάξεις στην εργασία, στην εκπαίδευση και στην υγεία, αλλά την ίδια στιγμή εκτιμάται πως δεν θα αποτρέψει την όξυνση της κλιματικής κρίσης με συνέπεια ακόμη και συγκεκριμένα μέρη της Ευρώπης να μην ευνοούν τη διαβίωση των πολιτών, αναγκάζοντάς τους να αναζητήσουν μέσα από τη μετανάστευση βολικότερες συνθήκες.
Σε τι κόσμο θα ζούμε το 2035
Πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα σε συγκεκριμένους τομείς
Πόσο πιθανός είναι ένας παγκόσμιος πόλεμος ως το 2035
Ποια θα είναι η παγκόσμια υπερδύναμη το 2035
Σε δέκα χρόνια από σήμερα
