Καταιγιστικός ο Kamasi Washington και η ορχήστρα του στην δεύτερη εμφάνισή του – μετά το 2017, στην τεχνόπολη του δήμου Αθηναίων – το βράδυ της Τρίτης, στο Christmas Theater. Συνάμα, πληθωρικός, μείγμα Sun Ra και George Clinton, από τους νέους αρχιερείς της τζαζ σκηνής, δεν πρέπει να άφησε παραπονεμένους τους φαν του και μάλλον έκανε νέους φίλους.
Η συναυλία ξεκίνησε, με μια προσευχή στα Γκε’έζ, τη γλώσσα της Αιθιοπικής Ορθόδοξης Βίβλου. Το «Lesanu», αποτελεί αφιέρωση σε φίλο του που έφυγε από τη ζωή. Παρά το στενάχωρο θέμα του, ήταν η σπίθα για την συνέχεια που θα ακολουθούσε. Ηταν η σειρά του «Asha the first». Κάτι σαν φόρος τιμής στους John Coltrane, Ornette Coleman και Eric Dolphy αλλά και στην κόρη του. Η τελευταία άκουγε συνεχώς τα άλμπουμ των παραπάνω συνθετών και σε ηλικία δύο ετών σκέφτηκε μια μελωδία. Την έπαιξαν στο πιάνο και προέκυψε το «Asha The First». Από κει και πέρα ακολούθησαν τα «Lines in the sand», «Ko», «Get lit», «Vi Lua Vi Sol», «Together», «Prologue» – φόρος τιμής στον Astor Piazzola – και η βραδιά έκλεισε μετά δύο ώρες με το «Re Run».
Φωτό: Αργύρης Λιόσης
Αν τα παραπάνω αποτελούν τα «τυπικά» της συναυλία υπάρχουν και τα ουσιαστικά. Ο Kamasi στο τενόρο σαξόφωνο συνοδευόμενος από τον πατέρα του Rickey Washington (φλάουτο, σοπράνο σαξόφωνο), τον Ryan Porter (τρομπόνι), τον Brandon Coleman (πλήκτρα), τον Tony Austin (ντραμς), τον DJ Battlecat (πικάπ/κρουστά), τον Joshua Crumbly (ηλεκτρικό μπάσο) και την τραγουδίστρια Patrice Quinn, αποτέλεσαν ότι το διαγαλαξιακό τζαζ σύμπαν τους ανήκει.
Φωτό: Αργύρης Λιόσης
Το σετ τους, υπερβατικό. Κάθε συμμετέχοντας μουσικός έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει με συνέπεια και καρδιά. Το συγκρότημα αφιέρωσε χρόνο σε κάθε κομμάτι, αφήνοντας χώρο για εκτεταμένα σόλο και δυναμική αλληλεπίδραση. Ο Coleman ξεχώριζε στα πλήκτρα, υφαίνοντας αρμονική μαγεία και βαθιά funk grooves. Το παίξιμο των ντραμς του Tony Austin ήταν απλά δεξιοτεχνικό ενώ ο μπασίστας Crumbly ήταν ο συνδετικός κρίκος όλης της συναυλίας. Ο πατέρας του Kamasi ακολούθησε επαξίως τον γιο του, πάνω στη σκηνή. Ο δε Kamasi, ασυγκράτητος. Σόλο εκρηκτικά, διερευνητικά και βαθιά, κινήθηκαν από κρεσέντο σε τρυφερά περάσματα. Η δε τραγουδίστρια Patrice Quinn με την φωνή της αλλά και την παρουσία της άναβε φωτιές ή έφερνε την γαλήνη, εκεί και τότε που έπρεπε. Ηταν ουσιαστικά το απαραίτητο ξωτικό της βραδιάς. Απαρατήρητος δεν πέρασε και ο DJ Battlecat που έδεσε την τζαζ με το ραπ και το χιπ χοπ.
Φωτό: Αργύρης Λιόσης
Ο Kamasi Washington, μουσικός, συνθέτης, ενορχηστρωτής, μπορεί κατά κάποιο τρόπο να ακολουθεί τους μεγάλους jazz men του παρελθόντος, αλλά το σίγουρο είναι ότι γνωρίζει το αντικείμενο του σε βάθος. Γνωρίζει πως να πραγματοποιεί groovy συναυλίες, ξέρει πώς να κάνει το κοινό του να τον ακολουθεί – όπως και έγινε στο Christmas Theater – δεν ξεχνάει τον αυτοσχεδιασμό, την συντροφικότητα με τους μουσικούς που τον συνοδεύουν και αν μη τι άλλο σε κάνει να περνάς όμορφα στις βραδιές του.
ΥΓ. Ενδεχομένως αίθουσα συναυλιών χωρίς καθήμενους ή καλοκαιρινός χώρος να ταιριάζουν καλύτερα με την jazz groovy διάθεση του Kamasi Washington.
