Οι «προδότες», όπως χαρακτηρίστηκαν οι βουλευτές που στην πρώτη ψηφοφορία καταψήφισαν τον νέο καγκελάριο της Γερμανίας, δεν έχουν εντοπιστεί ακόμη.
Εχει διαπιστωθεί όμως η αιτία της «προδοσίας». Ηταν, όπως ειπώθηκε, μια έκφραση δυσαρέσκειας από κάποιους που δεν υπουργοποιήθηκαν ή θεώρησαν ότι έγιναν πολλές παραχωρήσεις στον μικρότερο κυβερνητικό εταίρο.
Τα κίνητρα, με λίγα λόγια, ήταν είτε προσωπικά είτε μικροκομματικά. Οπωσδήποτε ταπεινά για μια χώρα που βρίσκεται αντιμέτωπη με τόσο μεγάλες προκλήσεις τόσο στο εσωτερικό της όσο και ως «λοκομοτίβα της Ευρώπης».
Ο νέος καγκελάριος της Γερμανίας αναλαμβάνει τα καθήκοντά του έπειτα από μια κοινοβουλευτική διαδικασία που έσπειρε πολιτικό και οικονομικό πανικό.
Αυτό και μόνο τον καθιστά έναν αποδυναμωμένο καγκελάριο μιας ασταθούς κυβερνητικής πλειοψηφίας, ενώ η Ακρα Δεξιά καραδοκεί.
Λαμβάνοντας υπόψη του κανείς πως το ίδιο φάντασμα πλανάται πάνω από τη Γαλλία, οφείλει να αναρωτηθεί εάν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα εξελίσσεται σε έναν συνασπισμό «μεγάλων ασθενών» και εάν αυτή είναι η μεγαλύτερη, εάν όχι η μοιραία, υπαρξιακή απειλή του.
