Πολλοί λένε ότι η σχέση μαμάς και κόρης δεν είναι από τις πιο εύκολες. Πολλές φορές η μητέρα μπαίνει στη διαδικασία να καθρεφτίζει στην κόρη της τη δική της προσωπικότητα. Άλλες, πάλι, ειδικά αν έχει θαμμένα μέσα της απωθημένα, νιώθει ότι υπάρχει η περίπτωση να δει να πραγματοποιούνται και τα δικά της όνειρα μέσω της κόρης της. Μπορεί επίσης να γίνεται υπερπροστατευτική στην προσπάθεια να μην πληγωθεί ή να μην αποτύχει το παιδί της, ακόμα και τυραννική θέλοντας να το νουθετήσει και να του μεταφέρει τις δικές της αντιλήψεις.
Η κόρη, από την άλλη, στο πρόσωπο της μάνας βλέπει αρχικά μια ηρωίδα, μια θεά δική της, εκείνη που δεν πρόκειται να την προδώσει ποτέ. Όταν, μεγαλώνοντας, καταλάβει ότι η μητέρα της είναι άνθρωπος και έχει αδυναμίες ή ότι δεν είναι δυνατόν να έχει την απόλυτη αποδοχή της, εύκολα μπορεί να τη ρίξει από το θρόνο της και να αντιδράσει απέναντί της με πολλά ξεσπάσματα και θυμό.
Όσες όμως κι αν είναι οι συγκρούσεις μεταξύ μάνας και κόρης, είναι βέβαιο ότι στο βάθος θα υπάρχουν πάντα αγάπη και δοτικότητα. Ακόμα κι αν χρειαστεί να περάσουν από πολλές συμπληγάδες, θα βρουν τον τρόπο να συμφιλιωθούν και να προχωρήσουν αγαπημένες.
Σε κάποιες περιπτώσεις, μάλιστα –όπως οι τέσσερις κυρίες που ακολουθούν–, ο αμοιβαίος σεβασμός, η κατανόηση και η ελευθερία αποδεικνύουν ότι οι μαμάδες και οι κόρες μπορούν να έχουν όμορφες, ζωντανές σχέσεις που τις βοηθούν να εξελίσσονται και τους επιτρέπουν να ανθίζουν. Και, φυσικά, δεν εννοούμε σχέσεις ασυννέφιαστες, αλλά περισσότερο αληθινές, αυθόρμητες, σαν όλες εκείνες τις συνδέσεις που οδηγούν στην προσωπική ολοκλήρωση.
Τίνα και Olivia Artemis Webb
Η Olivia είναι από τις βασικές συνεργάτιδές μας στο περιοδικό. Εξαιρετικά δημιουργική, έχει αφοσιωθεί στο food & props styling με μοναδικές δουλειές στον Τύπο, σε βιβλία μαγειρικής και τηλεοπτικά διαφημιστικά. Συνεργάζεται ακόμα με εστιατόρια και παγκόσμιες επωνυμίες τροφίμων από το 2016. Οι σπουδές της αρχικά αφορούσαν τα media arts και τη σκηνοθεσία, αλλά μετέπειτα σπούδασε μαγειρική στην Ιρλανδία με σκοπό να γίνει food stylist και να μπορεί να έχει σωστή και ολοκληρωμένη προσέγγιση. Εργάστηκε στο Βερολίνο και το 2019 άνοιξε το δικό της στούντιο, το Sweet Waters, στην Αθήνα.
Η Τίνα και η Olivia Artemis Webb. Φωτό: Βασίλης Πολυχρονάκης
Η μητέρα της, Τίνα, έχει μεγάλη πορεία στο food styling στην Ελλάδα και ουσιαστικά έχει ταυτιστεί με το αντικείμενο αποτελώντας σχολή για πολλούς που ακολουθούν το δρόμο της. Από το marketing σε πολυεθνικές εταιρείες, όπου έκανε τα πρώτα της επαγγελματικά βήματα, κατέληξε στην Αγγλία, στην περίφημη σχολή μαγειρικής Le Cordon Bleu, για να υλοποιήσει αυτό που είχε οραματιστεί. Η ίδια μάς λέει για τη διαδρομή της στο food styling, η οποία μετρά πια τριάντα χρόνια: «Κάνω κάθε μέρα την ίδια δουλειά με άλλο τρόπο, περισσότερο κέφι και νέα ερεθίσματα. Εμπνέομαι από τη φύση, τη μουσική, τη ζωγραφική, την αρχιτεκτονική και τον κινηματογράφο για να δημιουργήσω τη δική μου εικόνα στο δεσμευτικό περιβάλλον ενός φωτογραφικού ή κινηματογραφικού κάδρου».
Εμείς τις αγαπάμε και τις δύο και απολαύσαμε τη συζήτησή μας.
Με την Olivia:
Τι θαύμαζες πάντα στη μαμά σου;
Το ότι, με ό,τι καταπιάνεται, από το πιο απλό μέχρι το πιο δύσκολο, το κάνει με αγάπη και στοργή, με όλο της το είναι. Είναι ένας τρομερά δοτικός άνθρωπος – θέλει να φροντίζει τους γύρω της χωρίς να περιμένει κάτι ως αντάλλαγμα. Θαυμάζω επίσης την ενέργειά της, το joie de vivre της και το πόσο δυνατή είναι.
Έχετε κοινά στοιχεία στο χαρακτήρα σας;
Πιστεύω πως και οι δύο είμαστε αρκετά ντροπαλές, δημιουργικές, πεισματάρες, απαιτητικές στη δουλειά μας και τελειομανείς.
Ένιωθες ανασφάλεια όταν αποφάσισες να ακολουθήσεις ένα επάγγελμα παρόμοιο με εκείνης;
Όχι. Ίσα ίσα, αισθανόμουν μεγάλο support και δεν φοβήθηκα ποτέ να κάνω ένα μεγάλο βήμα ή να αναλάβω κάποιο από τα δικά της project στο οποίο δεν είχα εμπειρία. Με ενθάρρυνε το γεγονός ότι είχα την πείρα της να με καθοδηγεί και να με στηρίζει. Είναι η καλύτερη δασκάλα που θα μπορούσα να έχω στο food styling και τυχαίνει να είναι και μαμά μου.
Τη συμβουλεύεσαι;
Πάντα και σε όλα, κι ας μην ακολουθώ πάντα τις συμβουλές της. Από μικρή, μου έλεγε «πρόσεχε εκείνο, μην κάνεις το άλλο, κάνε αυτό έτσι, καν’ το γιουβέτσι» και η απάντηση που της έδινα –και της δίνω μέχρι σήμερα– ήταν: «Μαμάκα μου, αν δεν με αφήσεις να πάθω, δεν θα μάθω. Και θέλω να μάθω από τα δικά μου λάθη, όχι από τα δικά σου». Παρ’ όλα αυτά, μιλάμε στο τηλέφωνο για δουλειά τουλάχιστον δέκα φορές την ημέρα.
Πώς νιώθεις όταν συνεργάζεστε;
Στην αρχή, μέχρι να ανακαλύψουμε τις ισορροπίες μεταξύ μητέρας και συνεργάτιδας-μέντορα, ήταν λίγο challenging. Πλέον, όμως, το έχουμε βρει και νιώθω πολύ τυχερή που συνεργάζομαι με τη μαμά μου, μαθαίνουμε κάθε μέρα η μία από την άλλη.
Φωτό: Βασίλης Πολυχρονάκης
Με την Τίνα:
Τι ήταν εκείνο που είχες ξεχωρίσει στην Ολίβια όταν ήταν παιδί;
Την ευγενική, συμπονετική και δημιουργική φύση της. Από πολύ νωρίς, ήταν μια ήσυχη δύναμη που ό,τι έκανε δεν το φώναζε.
Ήθελες να ακολουθήσει τη δική σου πορεία;
Επειδή ως παιδί, όπως τα περισσότερα ελληνόπουλα της γενιάς μου, είχα πίεση από τη μητέρα μου για διάβασμα, επάγγελμα, καριέρα κ.λπ., άφησα την Olivia ελεύθερη σε όλες τις επιλογές της. Άλλωστε είχε κερδίσει από πολύ μικρή την εμπιστοσύνη μου με την ωριμότητά της. Μάλιστα, όταν αποφάσισε να πραγματοποιήσει στροφή προς τη δική μου επαγγελματική πορεία, και τότε το έκανε με το δικό της τρόπο. Πήγε στο Βερολίνο, έμαθε και κατόπιν ενσωματώθηκε στην ομάδα μας.
Είχες ανησυχία στα πρώτα βήματά της;
Δεν είχα καμία ανησυχία! Με ό,τι καταπιανόταν, το έκανε με επιμονή, έρευνα και σταθερότητα. Επιπλέον, έχοντας και τη ματιά από την πλευρά του film making, ήξερα ότι θα είχε ένα ακόμα ατού ως food stylist. Βέβαια, δεν σου κρύβω ότι είχα μια κάποια ανησυχία για το επιχειρηματικό κομμάτι όταν αποφάσισε να δημιουργήσει δικό της στούντιο επιστρέφοντας με νέες ιδέες από το Βερολίνο. Εκείνη όμως με διέψευσε!
Τη συμβουλεύεσαι;
Η αλήθεια είναι ότι τώρα πια τη συμβουλεύομαι πολύ συχνά. Είναι εκείνη που με βοηθά να κρατηθώ updated στα trends της εποχής. Φυσικά, και η Olivia με συμβουλεύεται, σε επίπεδο είτε δοκιμασμένων τεχνικών είτε εμπειρίας.
Πώς νιώθεις όταν συνεργάζεστε;
Αν και όταν ξεκινήσαμε να συνεργαζόμαστε είχαμε αρκετές συγκρούσεις, κυρίως από την πλευρά μου, τώρα έχουμε αναπτύξει μια πολύ όμορφη επαγγελματική συνύπαρξη, την οποία νομίζω πως χαιρόμαστε και οι δύο.
Τασούλα και Στεφανία Κουφοπούλου
Το Απόμερο είναι ένα εστιατόριο ελληνικής κουζίνας στην Καρδίτσα. Θα λέγαμε ότι ουσιαστικά πρόκειται για ένα φιλόξενο σπίτι που δημιούργησαν η Τασούλα Κουφοπούλου και ο σύζυγός της, κρεοπώλης στο επάγγελμα και σπουδαίος ψήστης. Η Τασούλα είναι δεινή μαγείρισσα, γνωστή σε όλη την Ελλάδα, αγαπημένη όσων ασχολούνται με το φαγητό. Το ζευγάρι έχει δύο κόρες, τη Μαρία και τη Στεφανία. Η Στεφανία, αφού αποφοίτησε από το μαθηματικό και τελείωσε ένα θεατρικό εργαστήρι, μπήκε δυναμικά στο εστιατόριο και ξεκίνησε τη στενή συνεργασία με τη μητέρα της. Ταυτόχρονα, ολοκληρώνει τις σπουδές της στο Τμήμα Επιστήμης και Τεχνολογίας Τροφίμων του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Στεφανία και Τασούλα Κουφοπούλου
Εμείς ρωτήσαμε και τις δύο πώς πηγαίνει η σύμπραξή τους, αν και γνωρίζαμε ότι έχουν βρει τον τρόπο να συνυπάρχουν υπέροχα.
Η Στεφανία μάς είπε:
Τι θαύμαζες πάντα στη μαμά σου;
Την επιμονή της να πετύχει αυτό που θέλει και τον τρόπο με τον οποίο ερωτεύτηκε τον πατέρα μου.
Πότε κατάλαβες ότι θα σου άρεσε η προοπτική συνεργασίας μαζί της και πώς το πήρες απόφαση;
Δεν είχα σκεφτεί ποτέ την προοπτική συνεργασίας με τους γονείς μου. Προέκυψε ως φυσική εξέλιξη μετά την επιστροφή μου στην Καρδίτσα και την καθημερινή ενασχόλησή μου με το εστιατόριο. Νομίζω πως τα τελευταία χρόνια η επιλογή αυτή είναι πιο συνειδητή.
Πώς είναι τελικά η συνεργασία σας; Υπάρχουν όρια; Επεμβαίνει η προσωπική σχέση στην επαγγελματική;
Η συνεργασία είναι εκρηκτική! (γέλια) Υπάρχει κοινός στόχος όμως, το καλό φαγητό, και όλα λύνονται. Φαντάζομαι πως αυτό συμβαίνει και σε μη οικογενειακές κουζίνες. Αισθάνομαι πως οι επαγγελματικές σχέσεις επηρεάζουν τις προσωπικές. Πολλές φορές η πίεση στη δουλειά φέρνει προστριβές.
Η Τασούλα περήφανη μαμά, δίπλα στη Στεφανία.
Σε αγχώνει η παρουσία της μητέρας σου; Έχεις αγωνία για το αν είσαι αντάξια των προσδοκιών της;
Δεν αγχώνομαι με την παρουσία της. Αντίθετα, ξέρω ότι η μεγάλη εμπειρία της είναι ανίκητη, και για μένα αυτό είναι μεγάλη τύχη. Μου έχει δώσει η ίδια την ασφάλεια να αισθάνομαι αντάξια. Όμως είναι λυτρωτικό αυτό το χαμόγελο ευχαρίστησης στο πρόσωπό της όταν δοκιμάζει φαγητό μου. Αυτό είναι το δικό μου κριτήριο, το πονηρό χαμόγελό της.
Ποιο φαγητό θέλεις να φτιάχνει για χάρη σου και μόνο;
Θέλω ένα ταψί γαλατόπιτα. Ολόκληρο! Με φύλλα που μόλις ανοίχτηκαν και έχουν ανάμεσά τους αμύγδαλα, ζάχαρη, κανέλα και βούτυρο και από πάνω μπόλικη κρέμα με ξύσμα πορτοκαλιού.
Η Τασούλα μάς είπε:
Τι ήταν εκείνο που είχες ξεχωρίσει στη Στεφανία από τότε που ήταν παιδάκι;
Στην Καρδίτσα χρησιμοποιούμε το χαρακτηρισμό «τσαουλάκι». Αυτό είχα ξεχωρίσει, το ότι ήταν ετοιμόλογη.
Η Στεφανία και η Τασούλα χρόνια πριν, σε παιδικό πάρτι.
Ήθελες να συνεργαστείτε ή σε τρόμαζε μια τέτοια προοπτική;
Ήρθε από μόνη της η συνεργασία. Δεν την επιδίωξε κανείς μας, προέκυψε φυσικά.
Είσαι αυστηρή μαζί της; Έχεις πιάσει τον εαυτό σου να της βάζει όλο και πιο ψηλά τον πήχη;
Όχι. Η Στεφανία είναι πιο αυστηρή μαζί μου. Άλλωστε τα παιδιά είναι οι αυστηρότεροι κριτές. Βάζει από μόνη της ψηλά τον πήχη και εγώ ακολουθώ.
Πώς νιώθεις όταν συνεργάζεστε;
Αισθάνομαι χαρά και υπερηφάνεια που έχω δίπλα μου ένα τόσο αξιόλογο μυαλό.
Ποια είναι τα κοινά στοιχεία που διακρίνεις στο χαρακτήρα σας;
Η μαγειρική αντίληψη, η τελειομανία, η σβελτάδα και το έντονο πείσμα.
Πιστεύεις ότι η συνεργασία σας βοήθησε και την προσωπική σας σχέση να εξελιχθεί;
Η προσωπική μας σχέση ωρίμασε. Δεν είμαστε μόνο μαμά με κόρη, είμαστε και δύο γυναίκες που συνεργάζονται.
Η Τασούλα και η Στεφανία ως συνεργάτριες πια, επί το έργον.
