Στην εκδήλωση της ευρωομάδας της LEFT «80 χρόνια μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο: Χτίζοντας την ειρήνη και τη συλλογική ασφάλεια», συμμετείχε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Σωκράτης Φάμελλος μίλησε στη θεματική με τίτλο: «80ή επέτειος της Νίκης: Να μην επιστρέψουμε στη βαρβαρότητα του φασισμού και του πολέμου. Η σημασία του αγώνα για τον αφοπλισμό και την ειρήνη» με συντονιστή τον ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και αντιπρόεδρο της LEFT, Κώστα Αρβανίτη.

Στην παρέμβασή του ο επικεφαλής της Κουμουνδούρου αναφέρθηκε στις παγκόσμιες αβεβαιότητες του σήμερα: «Ένοπλες συγκρούσεις, περιβαλλοντική καταστροφή, τεράστιες κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες, ακραίες αντιθέσεις στην κατανομή πλούτου, και τώρα ο πόλεμος των δασμών» καταλογίζοντας στη «δεξιά γραμμή» την ευθύνη για την παραγωγή των κρίσεων, με την κυρίαρχη αυτή πολιτική να «επιλέγει ως απάντηση: περισσότερα όπλα, καταστολή, απαξίωση της δημοκρατίας και της επιστήμης, αλλά και των παγκόσμιων θεσμών συνεργασίας και βιωσιμότητας».

Ο κ. Φάμελλος άσκησε κριτική στην ηγεσία της ΕΕ και των κρατών μελών της , που «επιλέγουν να υποκλιθούν και να υπηρετήσουν τα συμφέροντα της ολιγαρχίας. Η υποτίμηση αυτή ταΐζει την αντιπολιτική και την ακροδεξιά» και καλεί την Ευρώπη «να αποκτήσει επιτέλους στρατηγική και αμυντική αυτονομία από τις ΗΠΑ, βασισμένη στις πολυμερείς συνεργασίες και στο διεθνές δίκαιο. Η ενίσχυση της αυτονομίας της Ευρώπης στην εξωτερική της πολιτική προϋποθέτει και αυτόνομη ευρωπαϊκή πολιτική άμυνας/ασφάλειας. Η Ευρώπη ξέρει και θυμάται με τραγικό τρόπο ότι η ασφάλεια και η ειρήνη πηγάζουν από τη Δημοκρατία και τη Συνεργασία».

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρθηκε δηκτικά «στη λογική της πολεμικής οικονομίας του ΝΑΤΟ», προτάσσοντας την «ανάγκη ενίσχυσης και ανεξαρτησίας της ευρωπαϊκής πολιτικής και αρχιτεκτονικής ασφαλείας», ενώ σχολίασε αρνητικά και την εταιρική σχέση με την Τουρκία στο πλαίσιο της «λάθος» απόφασης «της στρατιωτικοποίησης της Ευρώπης».

Ο κ. Φάμελλος επέκρινε τη στάση της Ευρώπης απέναντι στον γενοκτονικό πόλεμο στην Παλαιστίνη και στο ισραηλινό ρεσάλτο στο πλοίο Madleen, ενώ πριν ολοκληρώσει την ομιλία του, αφιέρωσε μέρος της στις «πολιτικές ανισότητας και αδικίας, που είναι το θερμοκήπιο του φασισμού. Ανισότητες που δεν είναι από κυβερνητική ανεπάρκεια, αλλά από επιλογή του νεοφιλευθερισμού. Γιατί είναι βαθιά συστημικές φτώχεια, ταπείνωση, κοινωνική περιθωριοποίηση, υπερεργασία με υπαμοιβή, ερήμωση περιοχών, σύγχρονη μετανάστευση, στεγαστική κρίση».

YouTube thumbnail

Ολόκληρη η ομιλία του Σωκράτη Φάμελλου

«Συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία των αντιπροσωπειών της Αριστεράς να ανοίξουν τη συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο για ένα ζήτημα ύψιστης πολιτικής προτεραιότητας: Την ειρήνη και την ασφάλεια των κοινωνιών, των λαών και των πολιτών.

Η μνήμη του Ολοκαυτώματος και η αντιφασιστική αντίσταση των λαών, μάς εμπνέουν και αποτελούν πυρήνα των αξιών της ευρωπαϊκής Αριστεράς. Πριν από 80 χρόνια, η Ευρώπη, πάνω στις στάχτες του πιο καταστροφικού πολέμου στην ιστορία της ανθρωπότητας, με μία κρίσιμη πολιτική απόφαση, επέλεξε ως θεμέλια της ειρήνης τον διάλογο και τη συνεργασία των χωρών και θεσμούς συνεργασίας βασισμένους στο διεθνές δίκαιο. Σήμερα αυτή η πολιτική απόφαση και οι θεσμοί αμφισβητούνται. Ως αποτέλεσμα, η ειρήνη δε θεωρείται δεδομένη. Καθήκον όλων των προοδευτικών δυνάμεων είναι να αναλάβουμε πρωτοβουλίες υπέρ των λαών. Οπότε χρειάζονται πρωτοβουλίες πολιτικής και κοινωνικής δράσης υπέρ της ειρήνης και κατά του πολέμου και του φασισμού. Πρέπει να συζητήσουμε πώς θα αντιμετωπίσουμε τις αιτίες που γεννούν τους πολέμους: τις εθνικιστικές αντιλήψεις, τις διακρίσεις, τις κοινωνικές ανισότητες, τη φτώχεια και εν τέλει την καταπίεση των αδυνάμων. Και πρέπει να στηρίξουμε την ενίσχυση της δημοκρατίας και των θεσμών διεθνούς συνεργασίας, του διεθνούς δικαίου. Γιατί «δεν μπορεί να υπάρχει μέλλον χωρίς προτάσεις και σχέδια για την ειρήνη».

Η ειρήνη είναι ένα πολιτικό εγχείρημα. Και σε αυτό το πλαίσιο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ήττα του φασισμού, το 1945, δεν ήταν απλώς στρατιωτική νίκη, αλλά ήταν ένας θρίαμβος της συλλογικής αντίστασης των λαών, των εργατών, των γυναικών, των διανοουμένων, των ανταρτών, που στάθηκαν όρθιοι και δεν υπέκυψαν.

Σήμερα, σε παγκόσμια κλίμακα, πολλαπλασιάζονται οι αβεβαιότητες. Ένοπλες συγκρούσεις, περιβαλλοντική καταστροφή, τεράστιες κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες, ακραίες αντιθέσεις στην κατανομή πλούτου, και τώρα ο πόλεμος των δασμών.

Η «δεξιά γραμμή» παράγει τις κρίσεις. Και η ίδια, κυρίαρχη πολιτική, επιλέγει ως απάντηση: περισσότερα όπλα, καταστολή, απαξίωση της δημοκρατίας και της επιστήμης, αλλά και των παγκόσμιων θεσμών συνεργασίας και βιωσιμότητας.

Και είναι καταστροφικό και επικίνδυνο ότι οι πολιτικές ηγεσίες των κρατών, αλλά και η ηγεσία της ΕΕ, υποτιμούν τους διεθνείς θεσμούς, όπως τον ΟΗΕ και την ανάγκη σεβασμού στο διεθνές δίκαιο. Επιλέγουν, δηλαδή, να υποκλιθούν και να υπηρετήσουν τα συμφέροντα της ολιγαρχίας. Η υποτίμηση αυτή ταΐζει την αντιπολιτική και την ακροδεξιά.

Μόνη στρατηγική επιλογή για την ΕΕ η επιστροφή στις θεμελιώδεις αρχές και αξίες της και στις στρατηγικές επιλογές της μεταπολεμικής περιόδου. Ξεκινώντας από την αλλαγή των πολιτικών προτεραιοτήτων, ώστε να αμφισβητηθεί ο φασισμός στη ρίζα του. Η επιστροφή του πολέμου και της φρίκης στη γειτονιά της Ευρώπης, με την συνεχιζόμενη παράνομη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και παράλληλα τη χρεωκοπία των κυρίαρχων συντηρητικών πολιτικών, καταδεικνύει το έλλειμα ενιαίας εξωτερικής πολιτικής της Ευρώπης, που θα έπρεπε να έχει προτεραιότητα την ειρήνη και τη σταθερότητα.

Για να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη, η Ευρώπη πρέπει να αποκτήσει επιτέλους στρατηγική και αμυντική αυτονομία από τις ΗΠΑ, βασισμένη στις πολυμερείς συνεργασίες και στο διεθνές δίκαιο. Η ενίσχυση της αυτονομίας της Ευρώπης στην εξωτερική της πολιτική προϋποθέτει και αυτόνομη ευρωπαϊκή πολιτική άμυνας/ασφάλειας. Η Ευρώπη ξέρει και θυμάται με τραγικό τρόπο ότι η ασφάλεια και η ειρήνη πηγάζουν από τη Δημοκρατία και τη Συνεργασία.

Οι λαοί γνωρίζουν ότι δεν εξασφαλίζεις την ειρήνη με πυρηνικά όπλα. Γι’ αυτό, αντιτασσόμαστε κατηγορηματικά στην εκτόξευση των στρατιωτικών δαπανών και στη λογική της πολεμικής οικονομίας του ΝΑΤΟ.

Εξάλλου, η απρόβλεπτη προεδρία Τραμπ και οι διεθνείς εξελίξεις κάνουν ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη ενίσχυσης και ανεξαρτησίας της ευρωπαϊκής πολιτικής και αρχιτεκτονικής ασφαλείας και αυτό επιβάλλει άμεσες στρατηγικές αποφάσεις σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Και είναι διπλά προκλητικό και επικίνδυνο ότι στη λάθος απόφαση της στρατιωτικοποίησης της Ευρώπης, επιλέχθηκε να γίνει αποδεκτή η εταιρική σχέση της ΕΕ με την Τουρκία, η οποία παραβιάζει το διεθνές δίκαιο στην Ανατολική Μεσόγειο, κατέχοντας παράνομα εδάφη κράτους μέλους της ΕΕ, της Κυπριακής Δημοκρατίας, και έχοντας ανοιχτό ένα casus belli, έναντι ενός άλλου μέλους της ΕΕ, της Ελλάδας.

Λάθος στο λάθος και σε πλήρη αντίθεση με τις στρατηγικές μεταπολεμικές επιλογές της ειρήνης και της συνεργασίας στην Ευρώπη.

Η Γάζα και τα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα, άμαχοι και παιδιά, επιβεβαιώνουν σήμερα με εκκωφαντικό τρόπο, το έλλειμμα εξωτερικής πολιτικής της Ευρώπης. Την υποτίμηση των προτεραιοτήτων για την ειρήνη, την προστασία της ανθρώπινης ζωής, την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου και των αποφάσεων των παγκόσμιων φορέων. Η κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου από το Ισραήλ δε βρίσκει απάντηση από τη διεθνή κοινότητα και η Ευρώπη σιωπά. Όπως σιωπά και στο ρεσάλτο του Ισραήλ, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου, στο πλοίο Madleen. Το Madleen δεν ήταν απειλή, αλλά μια αναγκαία πράξη αλληλεγγύης. Κι όμως, μια ειρηνική αποστολή στήριξης της ζωής αντιμετωπίστηκε με όπλα.

Γι’ αυτό τον λόγο απαιτούμε την άμεση απελευθέρωση όλων των επιβαινόντων στο Madleen, που κρατούνται παράνομα από το Ισραήλ, όπως και της ευρωβουλεύτριας της Αριστεράς, Rima Hassan. Το λέμε ξεκάθαρα, η σιωπή σε ένα έγκλημα είναι συνενοχή. Και είναι έγκλημα αυτό που εξελίσσεται στη Γάζα. Την προηγούμενη εβδομάδα στην Παλαιστίνη, στη Ραμάλα, είχα την τιμή να μεταφέρω στον Αντιπρόεδρο της Παλαιστίνης την αμέριστη αλληλεγγύη και στήριξή μας στον δοκιμαζόμενο παλαιστινιακό λαό, αλλά και μία δέσμευση: Να μεταφέρω εδώ την κραυγή αγωνίας της Παλαιστίνης, καθώς και:

  • την απαίτηση να σταματήσει άμεσα η αιματοχυσία και η γενοκτονία,
  • να διευκολυνθεί η παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας και να είναι η ΕΕ που θα πρωτοστατήσει σε αυτή,
  • η ΕΕ να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην διάσκεψη της Νέας Υόρκης, την άλλη εβδομάδα, για τη λύση των δύο κρατών στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ για την Παλαιστίνη και επιπλέον
  • το Ευρωκοινοβούλιο να καλέσει άμεσα τον πρόεδρο Αμπάς εδώ, στις Βρυξέλλες.

Για να αποκτήσουν νόημα οι θεσμοί και η συμμετοχή μας, η ΕΕ οφείλει να αποφασίσει και να επιβάλει κυρώσεις κατά του Ισραήλ, αν δε σταματήσει άμεσα η γενοκτονία.
Ο φασισμός επιστρέφει επίσης στην ρητορική μίσους που κανονικοποιείται, στη δίωξη της διαφορετικότητας μεταναστών και μειονοτήτων, στον κρατικό αυταρχισμό, στην επίθεση ενάντια στο κράτος δικαίου, στους δημοσιογράφους, στον συνδικαλισμό, στην Κοινωνία των Πολιτών.

Οι λαοί γνωρίζουν ότι δε στηρίζεις τα συμφέροντα της κοινωνίας μειώνοντας τη δημοκρατία.

Οι πολιτικές ανισότητας και αδικίας είναι το θερμοκήπιο του φασισμού. Ανισότητες που δεν είναι από κυβερνητική ανεπάρκεια, αλλά από επιλογή του νεοφιλευθερισμού. Γιατί είναι βαθιά συστημικές φτώχεια, ταπείνωση, κοινωνική περιθωριοποίηση, υπερεργασία με υπαμοιβή, ερήμωση περιοχών, σύγχρονη μετανάστευση, στεγαστική κρίση.

Αντίστοιχα αδιέξοδα ζούμε και στην Ελλάδα. Είμαστε στην τελευταία θέση της Ευρωζώνης σε επίπεδο μισθών, στην τελευταία θέση της Ευρώπης σε επίπεδο αγοραστικής δύναμης, ενώ εξελίσσεται συστηματική απαξίωση των θεσμών και έλλειψη διαφάνειας και λογοδοσίας.

Τα έχει εντοπίσει και σε σχετικό ψήφισμα το ΕΚ, με κορυφαία θέματα το σκάνδαλο των υποκλοπών και το έγκλημα των Τεμπών.

Οι δημοκρατικές υποχρεώσεις και οι κοινωνικές ανάγκες μένουν στο περιθώριο. Έτσι υπονομεύεται η δημοκρατία και η κοινωνική δικαιοσύνη. Και είναι η κοινωνική αδικία που τροφοδοτεί τα αδιέξοδα και την ακροδεξιά.

Η ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική γεννά αδιέξοδα και κρίσεις ασφάλειας. Και η απάντηση σε ένα άδικο και επικίνδυνο σύστημα είναι η αμφισβήτηση και η ανατροπή του.

Για να πολεμήσουμε στη ρίζα του τον νεο-φασισμό, χρειαζόμαστε ένα νέο ευρωπαϊκό κοινωνικό συμβόλαιο δίκαιης αναδιανομής και πρόσβασης όλων των πολιτών στους θεσμούς της δημοκρατίας, στα δημόσια αγαθά, στην ευημερία και στην πράσινη μετάβαση.

Με θεσμούς διαφάνειας, αξιοκρατίας, λογοδοσίας και στήριξης του κράτους δικαίου.

Η Ευρώπη βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι:

Ή θα επιλέξει μία στρατιωτική οικονομία για υπερκέρδη λίγων, με διχασμένη κοινωνία, που πολλαπλασιάζει τους κινδύνους κατά της ειρήνης και της ζωής;

Ή θα επιλέξει μια κοινωνία ειρήνης, αλληλεγγύης, προόδου και κοινωνικής δικαιοσύνης;

Οι σημερινοί θεσμοί και οι πολιτικές πρέπει να απαντήσουν στο μήνυμα του 1945: «Ποτέ ξανά». Αυτό το σύνθημα σημαίνει πολλά περισσότερα από λόγια. Σημαίνει μνήμη-οδοδείκτης, αλληλεγγύη, αλλαγή πολιτικής.

Μία Ευρώπη ειρηνική, δημοκρατική, δίκαιη.

Η Ευρωπαϊκή Αριστερά οφείλει να είναι η φωνή όλων όσοι δεσμευόμαστε μια Ευρώπη των λαών. Θέλουμε μία Ευρώπη που δε θα αγοράζει όπλα, αλλά θα εξάγει ειρήνη και ασφάλεια».