Ο τηλεοπτικός σεξισμός έχει και γυναίκα- εκπρόσωπο. Επίσημα πια!

Με την απάντηση της Φ. Πετρογιάννη να είναι: «Δεν μπαίνω καν στη διαδικασία. Δεν έχει να κάνει καθόλου με τις γυναίκες αυτές που παράγουν έργο και κάνουν συγκεκριμένη δουλειά. Μιλάμε για συγκεκριμένη περίοδο της γυναίκας που είναι ιερή, έχει φέρει στον κόσμο ένα παιδί και δε μπορούμε να λέμε, ότι αντί να περιμένει ένας άνδρας και να δείξει κατανόηση στο χρόνο προσαρμογής της γυναίκας στα νέα δεδομένα, να βρει μία τρίτη γυναίκα να ξεσπάσει. Σας παρακαλώ πάρα πολύ!».

Όταν μίλησε ο Γιώργος Λιάγκας, είπε κάτι που είμαι σίγουρη ότι δε θα ζητήσει για μία ακόμα φορά συγγνώμη: Μίλησε για ένα γνωστό του ζευγάρι όπου ο άντρας ήταν υπερσεξουαλικός και η σύντροφός του που μόλις έγινε μητέρα, τού επέτρεψε να «κάνει άλλα πράγματα με άλλες γυναίκες αλλά όχι ολοκληρωμένο σεξ». Δεν περιγράφω άλλο.

Η φωνή της λογικής ήταν ανδρική και ήταν αυτή –όχι του Γιώργου Λιάγκα- του Τάσου Τεργιάκη: «Ο άντρας που αγαπάει, κάνει υπομονή και σε αυτή την περίοδο όπως και σε άλλες, όταν χάνει ένα αγαπημένο της πρόσωπο, όταν δεν της αρέσει το σώμα της, όταν απολύθηκε από τη δουλειά της, όταν κάτι δεν της αρέσει γύρω της».

ΟΙ ΑΤΑΚΤΩΣ ΕΡΡΙΜΜΕΝΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ: Όλα αυτά ο κεντρικός παρουσιαστής του Πρωινού του ΑΝΤ1 τα άφηνε να συμβαίνουν, να λέγονται, να εκθέτονται στην prime time πρωινή ζώνη εκεί όπου φοβισμένα βλέπουν και γυναίκες υποταγμένες, κακοποιημένες με όλους τους δυνατούς τρόπους αλλά και γυναίκες μωρομάνες που νιώθουν ακριβώς όσα εξέφρασε ότι ένιωσε η Χριστίνα Μπόμπα. Γυναίκες που διαπραγματεύονται τη θηλυκότητά τους την ώρα που κλαίει το μωρό, την ώρα που θηλάζουν, που βλέπουν το σώμα τους να αλλάζει καθώς φτάνει η ημερομηνία τοκετού, ζητώντας κατανόηση από το σύντροφό τους. Εκεί λοιπόν ήρθε αυτή η άποψη- λύση (πώς δεν το σκεφτήκαμε) μιας γυναίκας που έχει δημόσιο λόγο-δυστυχώς- να πει ούτε λίγο ούτε πολύ, με παρρησία, αναισθησία και ύφος που θυμίζει Τασσώ Καββαδία ότι «δεν μας ενδιαφέρει κυρία μου αν εσύ μόλις γέννησες, αν δεν είσαι ικανή να ικανοποιήσεις τον σύζυγό σου, να είσαι εντάξει στα συζυγικά σου καθήκοντα, και ο άντρας σου τι να κάνει, άντρας είναι, έχει ανάγκες και θα πάει να τις ικανοποιήσει αλλού». Αυτά συνέβαιναν στη δεκαετία του 1950 και 1960. Εκεί γυρίσαμε για μία ακόμη φορά με τη μηχανή του χρόνου που οδηγεί η πατριαρχία. Υπάρχει και μία ακόμα χειρότερη αποσυμβολοποίηση αυτού του τραγικού τηλεοπτικού περιστατικού: ότι αυτές οι απόψεις αποτελούν το βασικό κεφάλαιο της ενδοοικογενειακής βίας, της κακοποίησης, του βιασμού. «Αν δε θέλεις, μπορεί και να στο κάνω με το ζόρι». Και πάει ταξίδι μακρινό ότι το όχι είναι όχι.

Υπάρχει και άλλο βάθος σ’ αυτούς τους αδιανόητους τηλεοπτικούς διαλόγους: ότι η γυναίκα σε κάθε περίπτωση είναι εργαλείο για τον άνδρα. Εργαλείο ικανοποίησης. Αν δεν μπορεί το ένα εργαλείο να τον ικανοποιήσει, θα μπορεί κάποιο άλλο. Άνδρας είναι! Σε πατριαρχική κοινωνία ζούμε! Αλίμονο! Εκεί υπάρχει και ο εκβιασμός: «Αν δεν μπορείς να κάνεις σεξ μαζί μου, θα το βρω αλλού».

Πόσος συμπυκνωμένος σεξισμός, σε μερικά λεπτά. Πόση καλά ριζωμένη πατριαρχία στο μυαλό και στο γονίδιο δυστυχώς, όχι μόνον των ανδρών, αλλά και των γυναικών. Και αυτό είναι πιο ντροπιαστικό. Εκεί πραγματικά πιστεύεις ότι το παιχνίδι έχει χαθεί. Γιατί ακούγεται μία τέτοια γυναικεία φωνή. Κάποια στιγμή μου πέρασε από το μυαλό ότι όλο αυτό είναι καλοστημένα (;) διεστραμμένο παιχνίδι δημοσιότητας. Ότι ήταν συμφωνημένο από πριν πώς θα μοιραστούν οι απόψεις στο πάνελ για να κερδίσουν λίγα ακόμα ποσοστά τηλεθέασης. Μπορεί να είναι και έτσι μπορεί και όχι. Δικαιώμά μου να κάνω τέτοιες σκέψεις εφόσον μου το επιτρέπουν τέτοιες απόψεις. Και έτσι να είναι, ανήθικο είναι. Αν και πιστεύω ακράδαντα ότι αν δεν έχεις βαθιά ριζωμένες τέτοιες απόψεις μέσα σου, δεν γίνεται να σου βγαίνουν τόσο εύκολα και να διαιωνίζουν μέσα από το δημόσιο λόγο -πιο συνειδητά δεν γίνεται- τον σεξισμό. Είναι βιωμένος σεξισμός. Είναι αυτά που μέρος της τηλεοπτικής παρέας του Λιάγκα συζητάει και εκτός αέρα. Στο μεταξύ τους.

Για να μη μιλήσω βέβαια ότι είναι και κάπως βαθιά νυχτωμένοι γιατί πέρα από το σωματικό κομμάτι της λοχείας, οι νέοι γονείς δεν πολύ κάνουν σεξ γιατί είναι εξαιρετικά κουρασμένοι από την έλλειψη ύπνου, το άγχος, τις ανάγκες του μωρού. Αλλά το πανελάκι θεωρεί δεδομένο ότι ο κύρης του σπιτιού δεν έχει καμία συμμετοχή σε όλα αυτά και η μόνη έγνοια του είναι το σεξ.

Αυτά έγιναν λίγο πριν τη Γιορτή της Μητέρας. Χρόνια πολλά στις νέες μανούλες, είπατε εκεί, στο Πρωινό;