«Εκατό ιδιωτικά τζετ θα φτάσουν στη Βενετία για τον γάμο του Μπέζος κι εγώ ανακυκλώνω το κεσεδάκι απ’ το γιαούρτι». Ηταν ένα από τα πολλά που γράφτηκαν στα σόσιαλ μίντια γύρω από το πολυσυζητημένο μυστήριο.

Στην εποχή της κλιματικής κατάρρευσης, της κοινωνικής αστάθειας και της παγκόσμιας ανισότητας, ο Τζεφ Μπέζος – ο πάλαι ποτέ βασιλιάς του Amazon και νυν Αρχων της Υπερβολής – αποφάσισε να παντρευτεί με τη «διαστημική» αρραβωνιαστικιά του, Λόρεν Σάντσες σε μια τελετή-προσομοίωση αυτοκρατορικού παραληρήματος, που κλόνισε για τα καλά τη γαλήνη της Σερενίσιμα. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μια ειρωνική performance τέχνης, για να δουν οι πολλοί πώς ζει το 0,00001% του πληθυσμού του πλανήτη.

Στη δεξίωση, που μεταφέρθηκε υπό την απειλή διαδηλωτών ότι θα γεμίσουν τα κανάλια της λιμνοθάλασσας με φουσκωτούς κροκόδειλους, έσπευσε η παγκόσμια ελίτ. Ανάμεσά τους και πλούσιοι Δημοκρατικοί, από εκείνους που σπρώχνουν ψηφοφόρους προς τον Τραμπ με τη σέσουλα. Επί τόπου και η κόρη του βέβαια, αλλά ο αμερικανός πρόεδρος έχει πετύχει να εξαιρείται από το τσουβάλιασμα των απανταχού «μισητών» πλουσίων. Εκείνος στέκεται απέναντι και κατακεραυνώνει με άνεση και πειθώ τους υπόλοιπους.

Πενήντα εκατομμύρια εκτιμάται ότι στοίχισε το τριήμερο γλέντι. Και γιατί όχι, αφού τα έχει; Με καθαρή αξία 228 δισεκατομμύρια δολάρια, το ποσό είναι για τον Μπέζος peanuts, που λένε και στην πατρίδα του. Ψίχουλα. Δεν ξεπερνά το 0,02% της περιουσίας του κι εδώ που τα λέμε, ως ποσοστό, είναι πολύ λιγότερο από τα χρήματα που ακόμη και σήμερα αρκετοί έλληνες γονείς ξοδεύουν για να παντρέψουν τα παιδιά τους.

Υπάρχει όμως και ένα βαθύτερο – σχεδόν φιλοσοφικό – παράδοξο εδώ: αυτοί οι νεο-δισεκατομμυριούχοι, που κάποτε μας γοήτευσαν, πουλώντας οικολογική συνείδηση, απλότητα και σωτήρια τεχνολογική δημοκρατία με βερμούδες, σαγιονάρα και πατίνια, είναι πια εξίσου ή και πιο παλιοί και από τους παλιούς κλασικούς ολιγάρχες. Μπορεί να τρύπωσαν στον αστερισμό των ζάμπλουτων απ’ το παράθυρο, ή – κατά κυριολεξία για τον «Garage nerd» Μπέζος – από το γκαράζ του σπιτιού του, αλλά η διαφορετικότητα γρήγορα έκανε φτερά. Φαίνεται πως η γλυκιά διάβρωση του αμύθητου πλούτου είναι μάλλον αναπόφευκτη. Αν δεν με πιστεύετε, ρίξτε μια ματιά στο θηριώδες γιοτ του Ζάκεμπεργκ, που είδαμε πρόσφατα. Ή θυμηθείτε την «κατάκτηση του Διαστήματος» από τη νέα κυρία Μπέζος και τις φιλενάδες της. Ή τις περικοπές σε υπηρεσίες και προγράμματα για τους ευάλωτους διά χειρός Ιλον Μασκ.

Μπορεί τελικά να είναι στη φύση μας. Μπορεί στη θέση τους να κάναμε το ίδιο. Και παραδίπλα, κάποιος που βγάζει το μήνα με όσα χρήματα στοιχίζει ένα ποτήρι κρασί για μας τους μεγιστάνες, να χαμογελούσε πικρά παρατηρώντας μας, καθώς θα πετά το δικό του κεσεδάκι στον κάδο της ανακύκλωσης.