Είναι θλιβερό, αλλά δυστυχώς ανταποκρίνεται στη σημερινή πραγματικότητα. Γιατί καθώς φαίνεται, πέραν όλων των άλλων που απειλούν ευθέως τη σχετική γεωπολιτική σταθερότητα που είχε επιτευχθεί τη μεταπολεμική περίοδο, εισερχόμαστε τώρα και στην εποχή της γελοιότητας. Και μπορεί να γελάμε όλοι με τα όσα συνέβησαν στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ με τις γλοιώδεις φιλοφρονήσεις του Γενικού Γραμματέα της Συμμαχίας προς τον γνωστό μας Ντόναλντ Τραμπ, προκειμένου να μην εγκαταλείψει εσπευσμένα τη σύνοδο όπως είχε κάνει προηγουμένως με τους G7, αλλά αυτό δεν μπορεί να αποκρύψει το δυσάρεστο συμπέρασμα ότι η Δυτική Συμμαχία, όπως τη γνωρίζαμε όλα αυτά τα χρόνια, δεν υπάρχει πλέον. Και αυτό φάνηκε από την έλλειψη αντίδρασης των Ευρωπαίων στα όσα συνέβαιναν παρουσία τους στη Χάγη, αλλά και από τα δικά τους συμπεράσματα για τη δίδυμη κρίση στη Μέση Ανατολή και την Ουκρανία, την επόμενη ημέρα στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες.

Αντιλαμβανόμενοι πλέον ότι λίγα έχουν να περιμένουν από το ΝΑΤΟ, όσο υπάρχει ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος άλλοτε στηρίζει και άλλοτε κατακρίνει το περιώνυμο άρθρο 5 του Καταστατικού της Συμμαχίας (που αποτελεί το άρθρο-κλειδί για την παροχή αυτόματης βοήθειας σε όποιο μέλος υποστεί εξωτερική επίθεση), αποφάσισαν να ξεφύγουν από τη θέση αδυναμίας στην οποία έχουν περιέλθει και να αποκτήσουν επιτέλους τη δική τους αυτόνομη αμυντική ισχύ. Γεγονός που αντικατοπτρίζεται στα Συμπεράσματα του Συμβουλίου με τη φράση: «Η Ενωση πρέπει να καταστεί πιο κυρίαρχη, πιο υπεύθυνη για την άμυνά της και καλύτερα εξοπλισμένη, ώστε να ενεργεί και να αντιμετωπίζει αυτόνομα και συντονισμένα τις άμεσες και μελλοντικές προκλήσεις και απειλές». Αναγνωρίζοντας ότι ο πόλεμος της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας και οι επιπτώσεις του στην ευρωπαϊκή ασφάλεια συνιστούν «υπαρξιακή πρόκληση για την Ευρωπαϊκή Ενωση». Και δεν θέλει και πολλή σκέψη για να γίνει αντιληπτό ότι πιο ξεκάθαρη θέση από αυτή δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Τη στιγμή μάλιστα που τονίστηκε ότι πρέπει να «ενισχυθεί αποφασιστικά η ετοιμότητα άμυνας της Ευρώπης μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια».

Πέρα όμως από όλα αυτά, ο Ντόναλντ Τραμπ, αιφνιδιάζοντας τους πάντες, ζήτησε να ακυρωθεί αμέσως η γνωστή ποινική δίωξη κατά του Νετανιάχου, συνεχίζοντας έτσι να τηρεί μια απαράδεκτη σιωπή για τα υπό τη καθοδήγηση του «Μπίμπι» δεινά που υφίστανται οι Παλαιστίνιοι στη Γάζα και στη Δυτική Οχθη. Αναγκάζοντας τους Ευρωπαίους να καταγγείλουν ανοιχτά την «καταστροφική κατάσταση στη Γάζα», ζητώντας «την άμεση κατάπαυση του πυρός και την άνευ όρων απελευθέρωση όλων των ομήρων, που θα οδηγήσει στον οριστικό τερματισμό των εχθροπραξιών». Ενώ είναι χαρακτηριστική της ξεκάθαρης ευρωπαϊκής στάσης το αίτημα για επανεξέταση της συμφωνίας σύνδεσης ΕΕ – Ισραήλ, με βάση τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Και ο νοών νοείτω, καθώς είναι πλέον απόλυτα φανερό ότι το ρήγμα μεταξύ της Ενωμένης Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών του Τραμπ συνεχώς διευρύνεται. Με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει τη στιγμή που όλα τα γνωστά προβλήματα στη διεθνή σκακιέρα, και ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή και στην Ουκρανία, παραμένουν ανοιχτά και απαιτούν την κοινή εξεύρεση άμεσων και αποτελεσματικών λύσεων.