Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, Φενέρμπαχτσε και Μονακό ετοιμάζονται για το ταξίδι στο Άμπου Ντάμπι κι ένα Final Four διαφορετικό από τα άλλα. Στο πρώτο της ιστορίας που θα γίνει εκτός Ευρώπης. Τέσσερις λαμπερές ομάδες, τέσσερις ομάδες με εμπειρία σε τέτοιες καταστάσεις, τέσσερις ομάδες με πολλούς και διαφορετικούς πρωταγωνιστές θα δώσουν το μεγάλο ραντεβού το τριήμερο 23-25 Μαΐου.
Ξεχωρίσαμε επτά πρόσωπα που είναι βέβαιο ότι με τον έναν τρόπο ή με τον άλλον θα μας κάνουν να ασχοληθούμε μαζί τους. Η επιλογή έγινε με γνώμονα την αντικειμενική αξία των επίδοξων ηρώων του εφετινού Final Four, αλλά και με το πώς οι μακρές και σημαντικές καριέρες τους έχουν διασταυρωθεί στα παρκέ της Ευρωλίγκας.
Στο τέλος θα απονεμηθεί μόνο μία κούπα, αλλά οι ιστορίες (και) από αυτή τη διοργάνωση θα είναι χιλιάδες.
Βασίλης Σπανούλης, ο θρύλος
Ο Εργκίν Αταμάν διεκδικεί το τέταρτό του τρόπαιο στην Ευρωλίγκα και δεύτερο με τον Παναθηναϊκό, ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχει κερδίσει ένα και φιλοδοξεί για το δεύτερο, ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους θα βρίσκεται για έκτη φορά σε φάιναλ φορ στην προπονητική του καριέρα.
Αλλά ο Βασίλης Σπανούλης είναι ένας legend της διοργάνωσης και του ευρωπαϊκού μπάσκετ και η πρώτη του παρουσία ως προπονητή, στην πρώτη του μόλις σεζόν με… κοστούμι στη Euroleague, μπορεί να επισκιάσει τα πάντα. «Δεν θέλω να έχω 10 συμμετοχές και κανένα τρόπαιο. Αν πάω τέσσερις φορές σε Final Four, θέλω να κερδίσω και τις τέσσερις» είπε ο V-Span δείχνοντας τη φιλοδοξία του, την εμπιστοσύνη στον εαυτό του και το πνεύμα νικητή που τον διακατέχει. Ποιος μπορεί να τον υποτιμήσει;
Σάσα Βεζένκοφ, η επιστροφή
Η ιαχή «MVP, MVP» ηχούσε καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, κάτι που συνέβη και αφού τελικά το βραβείο πήγε στον Κέντρικ Ναν. Αλλά κανένας δεν θα αναρωτιόταν «γιατί ο Σάσα και όχι ο Κέντρικ» αν κατέληγε στα χέρια του σουπερστάρ του Ολυμπιακού.
Γύρισε από το ΝΒΑ για να ηγηθεί της προσπάθειας της ομάδας του Μπαρτζώκα να κατακτήσει την πολυπόθητη κορυφή της Ευρώπης. Και αυτό είναι που δήλωσε μετά την πρόκριση, πως «μένουν δύο ακόμα παιχνίδια».
Υπήρξε μέλος της ομάδας που δεν τα κατάφερε σε Κάουνας και Βελιγράδι, μάλιστα στο Final Four του Βελιγραδίου είναι εκείνος που παίζει άμυνα πάνω στον Μίσιτς όταν ο Σέρβος βάζει το buzzer beater της πρόκρισης. Ο MVP των εφετινών playoffs γύρισε για να πάρει το… αίμα του πίσω.
Μάικ Τζέιμς, η μεταμόρφωση
Πέρυσι συνέβη κάτι παράδοξο με την περίπτωση του Μάικ Τζέιμς: αναδείχθηκε ο MVP της διοργάνωσης χωρίς η ομάδα του να πάει στο Final Four, κάτι που συνέβη για πρώτη φορά στην Ιστορία. Αν τον ρωτήσετε, θα σας πει πως πλέον οι ατομικοί τίτλοι δεν του λένε τίποτα, τους έχει κατακτήσει σχεδόν όλους και είναι ο κορυφαίος σκόρερ στην ιστορία της Euroleague. Εκείνο που του λείπει είναι να γίνει πρωταθλητής Ευρώπης, όπως έχει παραδεχθεί και ο ίδιος.
Είναι πολλοί εκείνοι που λένε πως για να γίνεις θρύλος πρέπει να έχεις και τίτλους. Εφέτος πηγαίνει στο Final Four έχοντας ως προπονητή το είδωλό του, τον Βασίλη Σπανούλη, που αν μη τι άλλο γνωρίζει από τίτλους. Και ο ίδιος εμφανίζεται πια διαφορετικός στο παιχνίδι του. Πιο ομαδικός από ποτέ. Ισως αυτό να είναι τελικά το μυστικό.
Νικ Καλάθης, το ρεκόρ
Γράφει Ιστορία ο Νικ Καλάθης. Σίγουρα ανάμεσα στον αστερισμό των σουπερστάρ που θα βρεθούν εφέτος στο Άμπου Ντάμπι ο Νικ έχει μία θέση πιο πίσω, πλην όμως απ’ όλους όσοι θα είναι εκεί κανένας δεν έχει καταφέρει κάτι ανάλογο με αυτόν.
Ποιο είναι το κατόρθωμά του; Είναι ο μοναδικός παίκτης στην ιστορία της Euroleague που έχει πάει σε Final Four με τέσσερις διαφορετικές ομάδες. Δύο φορές με τον Παναθηναϊκό (2011, 2012), μία με την Μπαρτσελόνα (2021), μία με τη Φενέρμπαχτσε (2024) και μία τώρα με τη Μονακό (2025).
Ο Καλάθης μετράει μόλις 11 συμμετοχές την εφετινή σεζόν, αλλά αν καταφέρει να ξεπεράσει το πρόβλημα τραυματισμού που τον ταλαιπωρεί, ίσως στο Αμπου Ντάμπι να ενεργοποιηθεί για να διεκδικήσει τον δεύτερο τίτλο στην καριέρα του, μετά από αυτόν του 2011 με τον Παναθηναϊκό.
Κώστας Σλούκας, ο ηγέτης
Βρέθηκε για πρώτη φορά σε Final Four σε ηλικία μόλις 20 ετών, το 2010 με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Και έκτοτε; Έχει κάνει… κτήμα του τις συμμετοχές εκεί. Ο Κώστας Σλούκας ετοιμάζεται για το 12ο Final Four της καριέρας του, κάτι που δεν έχει καταφέρει κανένας άλλος έλληνας παίκτης στο παρελθόν. Θρύλος της Euroleague, έχει ήδη τέσσερις κατακτήσεις (δύο με Ολυμπιακό, από μία με Φενέρ και Παναθηναϊκό).
Μπορεί η εφετινή του σεζόν να μην έχει κυλήσει σε υψηλά επίπεδα, πλην όμως γνωρίζουν όλοι ότι στα κρίσιμα παιχνίδια είναι εκείνος που θα βγει μπροστά και θα πάρει ηγετικό ρόλο. Όπως έκανε πέρυσι στο Βερολίνο, όταν και οδήγησε τον Παναθηναϊκό στην κούπα. Ένας παίκτης που… ζει για αυτά τα παιχνίδια και το έχει αποδείξει πολλάκις στο παρελθόν.
Κέντρικ Ναν, η ατραξιόν
Στην εφετινή Ευρωλίγκα ο Αμερικανός του Παναθηναϊκού ήταν η απόλυτη ατραξιόν. Υπήρχαν παιχνίδια που ο Ναν κουβαλούσε μόνος του τον Παναθηναϊκό, που έκανε τους αντιπάλους να υποκλιθούν στο ταλέντο του. Ο MVP της regular season της διοργάνωσης πήρε τον τίτλο απέναντι σε πολύ άξιους ανταγωνιστές, όπως ο Βεζένκοφ και ο Σορτς που έκαναν μαγική σεζόν. Και αυτό το κάνει ακόμα πιο σημαντικό.
Δεύτερος παίκτης στην ιστορία του Παναθηναϊκού που αναδεικνύεται MVP μετά τον Διαμαντίδη και μόλις ο τρίτος Αμερικανός στην ιστορία των MVP (μετά τους Άντονι Πάρκερ και Μάικ Τζέιμς). Μέτρησε κατά μέσο όρο 21,1 πόντους, με 3,6 ριμπάουντ, 4,3 ασίστ, 1 κλέψιμο και 20,3 βαθμούς στο σύστημα αξιολόγησης σε 33 παιχνίδια που αγωνίστηκε (τα 32 βασικός) με 31:16 λεπτά συμμετοχής.
Κώστας Παπανικολάου, ο συνεπής
Αν η επιτυχία είχε πανοπλία, αυτή θα ήταν η συνέπεια. Αυτό ισχύει για τον αρχηγό του Ολυμπιακού, Κώστα Παπανικολάου, πρωταγωνιστή της νίκης στη Μαδρίτη απέναντι στη Ρεάλ με τα τέσσερα τρίποντα, στο παιχνίδι που σφράγισε την πρόκριση των Ερυθρολεύκων. Στο Αμπου Ντάμπι πηγαίνει για ένατη φορά σε Final Four (τα οκτώ από αυτά με τη φανέλα του Ολυμπιακού), το τέταρτο συνεχόμενο, και αυτή η σταθερότητα τον κάνει να ξεχωρίζει ανάμεσα σε τόσους παίκτες που θα βρεθούν εκεί.
Και σίγουρα η εμπειρία του θα είναι ένα ανεκτίμητο όπλο για τον Ολυμπιακό τόσο μέσα στο γήπεδο όσο και στα αποδυτήρια της ομάδας. Back to back πρωταθλητής Ευρώπης με τους Ερυθρόλευκους το 2012 και το 2013, θέλει να κατακτήσει και πάλι την κορυφή πριν ολοκληρωθεί η σπουδαία καριέρα του.
